Sprookjes, sagen, verhalen en mythen, daar kan ik me in verliezen. Heerlijk om meegenomen te worden in een fantasiewereld waar het goede tegen het kwade vecht. Het is natuurlijk helemaal fantastisch dat het goede altijd wint. Want ik ben een liefhebber van een happy end.
Vroeger hadden sprookjes, sagen, verhalen en mythen een functie. Zo legde de mens omstandigheden uit die ze niet konden verklaren. Men geloofde in magie, mystiek en heksen. Helaas hebben sommige mensen daar op een harde manier onder geleden. Maar het geloof in figuren zoals heksen, draken, duivels etc was zo sterk dat mensen bereid waren om anderen daarvoor op te offeren.
Inmiddels geloven we niet meer in sprookjes en weten we dat duivels, draken, demonen en spoken niet bestaan. Althans, dat geldt voor mij. Tenminste dat dacht ik.....
Ik was dan ook onthutst toen ik erachter kwam dat ik nog steeds in sprookjes geloof en ook naarstig op zoek ben naar happy endings. En....mijn demonen, spoken, draken en duivels zijn nog springlevend.
Zo is er de duivel die steeds op mijn schouder zit en roept....: "wie ben jij dat je zegt dat je dit kan!!!". Hij is heel gemeen en roept heel hard. Zo hard dat ik bijna de engel die op mijn andere schouder zit niet kan horen: "Je bent goed zoals je bent, je kan het!!!". Die vervelende duivel roept zo hard dat ik 'm haast ga geloven. Zijn betoog is zo overtuigend dat ik er niets tegenin kan brengen. Wat moet ik doen om dit verschijnsel uit te bannen. Exorcisme??
Zo is er ook een draak die af en toe eens uit zijn hol komt dat verstopt zit in een afgelegen berg. Hij spuwt vuur en zijn straal vuur is zo heet en alles verschroeiend dat ik moet bukken. Het is de draak die over al mijn bouwwerken vuur spuwt zodat ze verpulveren. Als ik er naar kijk, zie ik niets dan as en rook. Het is de draak die ervoor zorgt dat ik nooit tevreden ben over wat ik gedaan en gemaakt heb. De draak die met zijn oordelende vuurstraal mijn trots wegvaagt.
Niet te vergeten het spook. Het spook dat rondwaart in mijn dromen. Die me beelden laat zien uit mijn verleden, zodat ik ze niet kan vergeten. Die steeds weer laat zien wat me heeft gekwetst, wat me pijn heeft gedaan, waarom ik nu niet gelukkig ben. Het spook dat de energie uit me zuigt. Het spook dat tegen me zegt, dat als ik verder ga en loslaat, ik dan geen recht doe aan mijn verdriet. Dat ik geen recht doe aan wat mij is aangedaan.
Niet te praten over de demonen die bezit hebben genomen van mijn hart en hoofd. Die me af en toe veranderen in een jaloers monster en een boze vrouw. Die me vervullen met verbittering en daardoor mijn beeld op de wereld verdraaien. Die ervoor zorgen dat het glas half leeg is, in plaats van half vol. Die me vervullen met angst om niet gezien te worden en me laten hunkeren naar bevestiging en erkenning. Die ervoor zorgen dat ik afdwaal van mijn juiste pad.
Draken, demonen, duivels en spoken bestaan echt. Ze zijn levensecht en hebben een vorm. Ze boezemen angst in en beheersen m'n leven. Tenminste dat dacht ik.....
Totdat ik op reis ben gegaan. Ik ging op reis met een kaart op zak, op weg naar mijn eigen pad. Ik deed een ontdekking. Ik ontdekte magie. De magie van mijn eigen keuze, mijn eigen wil, passie en compassie. Het is een onuitputtelijke bron en volgens mijn kaart heb die bron bijna gevonden.
Op mijn reis heb ik ook andere figuren ontmoet, die me helpen de bron te vinden en de draken, demonen, spoken en duivels te verjagen.
Engelen in de vorm van mijn moeder en mijn kinderen die allemaal mijn grootste spiegel zijn. Mijn moeder die wijs van een afstand kijkt en me af en toe van repliek dient in een manier die ik niet meteen aankan, maar die na overdenking klopt en die ik me ter harte neem. Mijn kinderen die in hun onschuld mij laten zien hoe het kan zijn en wat nodig is. Die me laten zien wat nodig is om de draak te verslaan.
Wijzen in de vorm van collega's die me met hun wijsheden overladen, en me steeds terugtrekken naar mijn pad. Die laten zien hoe ze mij zien, zodat de duivel verdreven kan worden.
Goede feeën in de vorm van hele goede vriendinnen die er altijd zijn om me overeind te houden. Die me accepteren zoals ik ben, samen met de draken, demonen, spoken en duivels. Hun ondersteuning vervult me met postieve energie. Positieve energie is het gif tegen de demonen, demonen, spoken en duivels.
Dat is het mooie aan sprookjes, mythes en sages.... Het goede.... De les.... In mijn verhaal is het goede dat ik omringd ben met figuren die het beste met me voor hebben en me dat laten zien en mij daar kracht uit laten putten. In mijn verhaal speelt nog een figuur: De heldin. Gesterkt door het goede in dit verhaal en haar eigen ervaringen laat deze heldin zich niet kennen, zij neemt het heft in eigen handen en zij is niet bang. Zij gaat met zachte hand in gevecht gaat met de draken, demonen, duivels en spoken om ze te overreden om samen te werken en geen energie te verspillen.
Die heldin in dit verhaal is geen apart personage. Die heldin zie ik in de spiegel en ik ben blij dat ze er is!
En zo...... is het verhaal nog lang niet uit...... maar stevent af op een happy ending.....
