Pagina's

dinsdag 17 april 2012

De eerste keer....

Een early adaptor dat ben ik niet, dat is wel duidelijk. Al maanden denk ik erover om een blog te schrijven, maar angst houdt me tegen. Heb ik wel iets te melden, wat als anderen er anders over denken.
Behoor ik tot de majority? Geen idee. Velen zijn mij inmiddels voorgegaan, wat zou ik nog kunnen bijdragen. Oef, wat kunnen overtuigingen en gedachten je tegen houden.
De drang om te delen wat ik meemaak, ervaar en leer is echter zo groot dat ik de sprong waag.... Dat is mijn les in dit leven: op mijn stip gaan staan, uitdragen wat ik geloof.

Toch maar die duikplan oplopen.... op het puntje staan en in de diepte kijken, even aarzelen en dan.... SPRING.

Wat mij tot deze keuze bracht is een heerlijke training die vandaag heb gehad. Een training met inspirerende collega's van Syntens onder de bezielende leiding van Anke Wiersma. Anke heeft een verhaal gemaakt dat raakt, waarin zij (en ook ik en velen met mij) gelooft. In haar verhaal vertelt Anke wat haar lessen zijn geweest en welke keuzes ze heeft gemaakt. Dit naar aanleiding van een paar heftige lessen. Bijvoorbeeld een les dat ze ziek werd omdat ze zich probeerde te voegen in een "blauwe" tijd waarin regels, spreadsheets en topdown management hoogtij vieren. Een tijd die weinig ruimte biedt voor creativiteit en innovatie. Ze heeft geleerd en gekozen, Anke kent haar kracht en zet die volop in en dat brengt haar energie. Dat spat eraf als je haar blog leest en haar verhaal hoort. Dat inspireert mij.

Gelukkig heb ik een zelfde ervaring gehad. Nouja, gelukkig.... Toen ik een burnout kreeg was ik daar natuurlijk niet blij mee, zeker niet toen het voor de tweede keer gebeurde. Terwijl ik me nog zo had voorgenomen: dat gebeurt me geen tweede keer. Altijd dacht ik dat de oorzaak in mijn prive leven lag. Nu weet ik dat het komt door wie ik ben (was) en hoe ik naar het leven kijk. Voor mij was het zo belangrijk om "gezien" te worden, dat ik me voor alles opgaf en inzette. Die les heb ik de eerste keer niet geleerd.

De erkenning om gezien te worden is voor mij blijkbaar zo belangrijk, zowel prive als zakelijk, dat het soms ontaard in een angst. De angst om niet gezien te worden. De les die ik elke dag weer leer is dat deze angst voor mij een slechte raadgever is. Ik kies dan niet meer iets te doen omdat het mijn kracht is, maar omdat ik bang ben om niet gezien te worden. Het gevolg is veel beloftes en heel veel bordjes die ik omhoog moet houden. Pfffff, dat is niet prettig, dat kan ik je wel vertellen. Elke dag thuis komen en naar bed gaan met het idee dat je nog zoveel moet en zoveel beloftes niet bent nagekomen. Met schuldgevoel en negatieve gedachten tot gevolg.

Het is mijn kado dat ik dit heb mogen ervaren. Nu weet ik dat ik goed ben zoals ik ben, althans die overtuiging probeer ik me eigen te maken. Eerlijk zijn over wat ik wil en verwacht zowel in prive als in zakelijke omgeving, helpt daarbij. Maar ohjee, ohjee, wat nou als ik daardoor iets mis loop of als iemand me niet meer aardig vindt. Tja voor iemand met een hoge sociale drijfveer en een hoge geel/groene gedragsstijl (voor MDI intimi) is dat lastig. Die combinatie zorgt ervoor dat ik conflicten uit de weg ga. Toch leer ik dat die combinatie goed werkt, mits ik aanvaard en accepteer dat het zo is. Mits ik me niet voor wil doen als iemand, waarvan ik verwacht dat anderen (lees partner, collega of organisatie) dat van mij willen zien. Mijn kracht is om in groepen aandacht te geven aan individuen, aan de verschillen en aan ieders belang. Uitgaande van de goede intentie van mensen laat ik verschillen in perspectieven zien met als gevolg dat er begrip ontstaat. Niet alleen in groepen, maar ook individueel kijk ik graag naar de motivatie en de kracht van mensen. Wat beweegt iemand, wat is zijn of haar behoefte, wat is zijn of haar angst en waar is hij of zij echt goed in. Dat inzicht levert begrip op en hopelijk compassie voor zichzelf en ook naar de mensen in de omgeving. Dat is wat ik geloof.

Ik geloof dat als mensen elkaar echt zien, niet kijken naar datgene dat je wilt dat er is, maar echt zien, dat de wereld beter wordt. Mijn invloedcirkel rijkt helaas (nog) niet zover, maar op deze manier, door mijn werk bij Syntens probeer ik invloed uit te oefenen om de wereld een beetje beter te maken. Mijn ervaringen en lessen uit mijn werk en prive wil ik delen met de wereld en wellicht zo een dialoog op te starten.